دعاگو – ادعیه و اذکار قرآنی و باستان شناسی در این سایت مجموعه ای از بهترین ذکر و دعاهای قرآنی و ادعیه و اذکار مجرب بسیار قوی قرار داده شده است
در این پست از سایت antique-book-treasure.ir ضرب سکه های سیمین در دوران پادشاهی داریوش اول,سکه های ضرب شده سیمین در ضرابخانه را برای شما عزیزان قرار دادیم . سکه های سیمین چگونه سکه های هستند و سکه های سیمین از چه جنسی ساخته می شوند ؟ ضرب سکه های سیمین چگونه است ؟ سکه های سیمین با چه روشهایی ساخته و ضرب می شدند ؟ سکه های سیمین مربوط به کدام دوران پادشاهی هستند ؟ سکه های سیمین هخامنشی در ضرابخانه ضرب و توطیع می شدند . تصاویر و عکسهای سکه های ضرب شده سیمین
ضرب سکه های سیمین در دوران پادشاهی داریوش اول,سکه های ضرب شده سیمین در ضرابخانه,سکه های سیمین هخامنشی,ضرب سکه های سیمین هخامنشی,سکه های سیمین چگونه ضرب می شدند ؟,ضرب سکه های سیمین در ضرابخانه,تصاویر و عکسهای سکه های سیمین,سکه های سیمین یا سیگل,سکه های سیمین در دوران پادشاهی هخامنشی داریوش اول هخامنشی,قیمت سکه های سیمین ایران باستان,طرح و رنگ و نقش و وزن سکه های سیمین
ضرب سکه های سیمین در دوران پادشاهی داریوش اول,سکه های ضرب شده سیمین در ضرابخانه
نخستین سکه‌های سیمین در ایران در دوره پادشاهی داریوش اول ضرب و پخش گردید. از آن دوره تا قاجاریه سکه‌هایی که در ایران میان مردم رواج داشت بیشتر سیمین و مسین بوده‌است. شواهد بسیاری بر این مدعا در تاریخ موجود است که ذکر تمامی آن ضرورت ندارد به عنوان مثال «شاردن» (Chardin) سیاح معروف از سکه‌های دوره صفویه ذکری به میان آورده‌است. او می‌نویسد: «پول جاری ایرانیان [ دوره صوفیه] نقره است و عیار آن مطابق مسکوک اسپانیولی است. ولی در ضرابخانه‌های مختلف عیار آنرا پایین می‌آورند.»
بخش اعظم سکه‌های رایج قاجاریه را سکه‌های سیمین تشکیل می‌داد و از آنجا که در این دوره بر اساس منافع بریتانیا و برخی از کشورهای قدرتمند وقت، ارزش سیم در بازار جهانی بخصوص در آسیا رو به کاهش بود و به تبع از آن ارزش سیم در بازار ایران پیوسته پایین می‌آمد، این روند بر پول ایران اثر مستقیم داشت و در این رهگذر لطمه بزرگی بر پایه اقتصاد و سازمان امور مالی کشور وارد و ایران را دچار بحران شدید پولی نمود.
*****************
سیگل سکه سیمین یا نقره در دوره هخامنشی، با وزن۵/۶۰ گرم بوده‌است. گمان می‌رود تاریخ نخستین ضرب سکه سیگل در سالهای ۵۲۱ الی ۴۸۶ قبل از میلاد باشد. تصویر آن نگاره‌ای از یک کماندار هخامنشی بر زمین زانو زده است که کمانی در دست چپ و نیزه‌ای در دست راست دارد.
سکه سیمین سیگل
در زمان هخامنشیان هیچ‌یک از ساتراپ‌ها و فرمانداران محلی حق نداشتند بدون اجازه داریوش به نام خود سکه ضرب نمایند و تنها اجازه داشتند با مجوز داریوش سیگل بزنند، چرا که ضرب سکه طلای دریک فقط در انحصار پایتخت و شخص پادشاه بود.
سیگل با نام‌های دیگری چون سیگلوی، سیکل و شکل هم شناخته شده است. ارزش این سکه نقره معادل یک بیستم سکه طلای دریک و برابر با ارزش یک گوسفند نر متوسط بوده است. این سکه‌ها را یونانیان به خاطر نقش آن کمان دار هم می نامیدند.
نقش کماندار پارسی در طول دو سده پادشاهی هخامنشیان دگرگونی‌هایی داشت. از آنجا که سکه‌های هخامنشی تاریخ ضرب ندارند، از روی نشانه‌های دیگر، نقش‌های مربوط به دوران هر پادشاه را تعیین کرده‌اند. سکه‌های هخامنشی جز موارد استثنایی تنها در یک سو دارای نقش هستند و پشت آنها بیشتر فرورفتگی چهارگوش شکل و ناهمواری ناموزون هست. اینها اثر قسمت برجستهٔ سندانی است که هنگام چکش زدن بر سکه گذاشته می‌شد.
عیار سکه‌های سیگل بسیار بالا بود و با آزمایش روی نمونه‌های به دست آمده مشخص شده که تنها ۳٪ آلیاژ داشته‌است.
سیگل ۱۰/۷۵ گرم وزن داشته و درای بیش از ٪۹۰ نقره بوده‌است، هر ۲۰ سیگلوی برابر یک دریک، سکه طلای دروران هخامنشی، بوده است. سکه دریک ۸/۴ گرم وزن داشته و ٪۹۸ طلایی خالص بود است. نسبت ارزش نقره و طلا به صورت ۱:۱۳/۳ بوده است.
همچنین سکه های نیم سیگلوی حدود ۵/۵ گرم وزن داشته اند.
همچنین هر سیگلوی برابر با ۷/۵ اوبولوس، سکه نقره یونانی، بوده است.
