دانشمندان قصد دارند روی چند مومیایی از مناطق مختلف جهان را که شامل مومیایی‌هایی از مصر، چین، پرو، اسپانیا و مجارستان می‌شود، مطالعه کنند تا اطلاعات بیشتری را درباره سنت‌های مختلف و روش‌های مومیایی کردن انسان‌ها در این مناطق به دست آورند.

آنها امیدوارند که تکنیک‌های بیشتری را که برای نگهداری و مومیایی کردن جسد انسان‌ها در دوران باستان به کار می‌رفته است، کشف کنند و دریابند که کودکان در آن زمان بر اثر چه می‌مردند و سن آنها در زمان مرگ چقدر بوده است.

مقامات بیمارستان سنت برنوارد در این‌باره گفته‌اند: «تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از مطالعات روی این مومیایی‌ها به ما امکان می‌دهد که داستان زندگی هر کدام از این افراد را بازسازی و وضع زندگی آنها در جامعه‌‌شان را کشف کنیم».

زمان مرگ یکی از این مومیایی‌ها به دوره اشغال مصر برمی‌گردد. این کودک دست خود را از دست داده بود اما زمانی که می‌خواستند بدن او را مومیایی کنند، دستش را به بدنش چسباندند. محققان همچنین شواهدی را از تیمار صورت این کودک یافتند که گویا کسی سعی داشته است صدمات یا نقص‌های صورت او را اصلاح کند.

مومیایی یک پسربچه

مومیایی کودک دیگر متعلق به پادشاهی میانه مصر بوده و حدودا در سال 2000 قبل از میلاد مومیایی شده و به خاک سپرده شده است. بدن این مومیایی اصلا خوب نمانده است زیرا به نظر می‌رسد در زمان دفن، بدنش به شدت تجزیه شده بوده است. محققان امیدوارند که با مطالعات بیشتر روی این مومیایی دلیل این کار را کشف کنند.

موزه‌های نگهداری مومیایی‌های باستان نیز در چند سال اخیر علاقه زیادی دارند که داخل تابوت‌های مومیایی را نیز برای بازدیدکنندگان‌شان به نمایش بگذارند. به طور مثال، موزه بریتانیا در سال 2014 با استفاده از سی‌تی اسکن به بازدیدکنندگان خود امکان داد که داخل 8 تابوت مومیایی را -که متعلق به دره نیل هستند، تماشا کنند و پارچه‌هایی را که دور بدن آنها پیچیده شده‌اند، از نمای نزدیک ببینند.

یکی از مزیت‌های فناوری سی‌تی اسکن است است که به محققان امکان می‌دهد، لایه به لایه بدن مومیایی‌‌ها را مورد بررسی قرار دهند تا بتوانند سپس با مدل‌سازی سه‌بعدی کامپیوتری، صورت و بدن آنها را بازسازی کنند. زمانی که مومیایی «تاموت» (Tamut)، زنی که موسیقیدان مصری بود، به این روش مورد بررسی قرار گرفت، دانشمندان طلسم‌هایی را که روی بدن او در داخل تابوت قرار داده‌ بودند، یافتند.

یکی از این طلسم‌ها تصویر یک الهه بالدار است که سراسر گردن تاموت را فراگرفته است؛ به طوری‌که انگار بال‌های این الهه، از گلوی تاموت محافظت می‌کنند. طلسم‌های دیگر خدایان دیگری را به تصویر کشیده‌اند که نشان‌دهنده محافظت آنها از بدن تاموت در سفر بعد از مرگش اوست.

تصویر سی‌تی‌ اسکن از بدن مومیایی تاموت

دانشمندان با این مطالعات کشف کردند که تاموت رژیم پرچربی داشته و این را از بررسی عروقش متوجه شدند. آنها معتقدند که این زن بر اثر حمله قلبی یا سکته مغزی مرده است. این امر می‌تواند وضع رفاهی بالای جامعه این دوران را بیان کند.

افراد مومیایی‌کننده، صنعتگران ماهری بوده‌اند؛ به ویژه در فرآیند استخراج مغز آن هم از طریق سوراخ‌های بینی.

دانشمندان در یک مورد خاص، زمانی که در حال سی‌تی اسکن مومیایی‌ها بودند، یک کاردک را در داخل حفره مغز یک مومیایی پیدا کردند که هنوز بخشی از مغز او روی کاردک باقی مانده است.

دانشمندان امیدوارند که با کمک این فناوری روزی بتوانند هیروگلیف‌های حک‌شده روی مصنوعات دستی را که با بدن مومیایی‌ها به خاک سپرده می‌شد، کشف کنند.

هیروگلیف به حروفی گفته می‌شود که با کشیدن تصویرهایی از جانوران و اشیا پدید آمده باشند. به نظر می‌رسد، حروفی که نسبتاً قدیمی هستند از سومر یا عیلام در میان‌رودان سرچشمه گرفته باشند. این هیروگلیف‌ها که در ابتدا برای ثبت حساب فراورده‌های کشاورزی و صنایع دستی به کار می‌رفتند، بعدها به تولد حروف خط‌‌سان و میخی که به طور گسترده توسط سومریان، بابلی‌ها، آشوری‌ها و بعدتر پارسیان به کار گرفته شد، انجامیدند.

هیروگلیف‌های نوعی دروه یونانی-رومی

سیر زمانی مومیایی‌ها

جالب است بدانید که اولین مومیایی‌های مصر به طور طبیعی سالم باقی مانده‌اند زیرا وضع آب‌وهوا برای حفظ و نگهداری مومیایی‌ها بسیار مناسب بوده است. قبل از سال 3500 قبل از میلاد، مرده‌ها در گودال‌های کم‌عمق دفن می‌شدند.

این امر موجب می‌شد که بدن اجساد در صحرای داغ، خشک باقی بمانند و از بین نروند و حتی به صورت طبیعی مومیایی شوند. شاید همین هم باعث شد که مصری‌های باستان اعتقاد پیدا کنند که باید بدن مردگان‌شان را مومیایی کنند و حتی برای این کار مراسم خاص برگزار کنند. دانشمندان معتقدند که مصری‌های باستان از سال 3400 قبل از میلاد مسیح یا دوران سلسله دوم، کار مومیایی اجساد را شروع کردند.

هر چقدر که مصر ثروتمندتر می‌شد، مراسم مومیایی هم مفصل‌تر و مجلل‌تر می‌شد؛ به ویژه برای مقامات عالی‌رتبه‌. بیرون آوردن اعما و احشای اجساد از دوران سلسله چهارم یا 2600 قبل از میلاد شروع شد و در آن زمان سعی می‌شد که بدن را با روغن‌ها و مواد معدنی سالم نگه دارند.

افتتاح تشریفات دهان، کتاب مردگان هانه‌فر (1300 قبل از میلاد)